Eindelijk konden we vandaag op boskamp vertrekken! Een paar kinderen waren er gisteren bij om de vierde leefgroep uit te zwaaien. Maar vandaag was het echt aan ons. Wel een beetje spannend! Sommige kinderen hebben nog nooit in een tent geslapen of anderen zijn nog nooit voor drie nachten van huis geweest… Maar iedereen zag het heel erg goed zitten! In de trein werden de dertien haltes geteld en in Leuven stapten we over. Nans stond ons al op te wachten op het perron. De kinderen vlogen in haar armen, wat een enthousiasme!
Na een kort ritje van drie haltes kwamen we aan in St.-Joris-Weert. Afscheid van de oma’s en opa, ‘DANKJEWEL om met ons mee te reizen’ en weg waren we. Al gauw zagen we een blauw mannetje zitten die we toch ook een beetje herkenden en wat verderop nog iemand wie we precies nog al gezien hadden! De vierde leefgroepers stonden op verschillende plaatsen vanaf het station tot aan de blokhut om ons de weg te wijzen. Nog een lastige beklimming en we waren er.
Na het installeren in de tenten en het eten van ons middagmaal, begonnen we meteen met kampen bouwen. De kinderen kregen de opdracht om een kamp te bouwen waarin je niet nat wordt van de regen en waar je met ongeveer acht à negen kinderen in kan. Het is de bedoeling om in de kampjes te ontbijten en ook eens een ander groepje uit te nodigen. We kregen een zeil, sjortouw en sjorhout mee. Waaaw, er werd gezocht naar een toffe plek, er werden putten gegraven en gegrondboord, er werd gesjord en gezweet… Wat een samenwerking, wat een werkijver! Iedereen wou echt een tof kamp maken. En dat is ook gelukt! Goed gedaan!
Na het vieruur gingen we op stap naar het speelbos. We klommen, sprongen op palen, hingen aan touwen, sprongen van boomstammen en maakten vooral veel plezier! Om de weg terug te vinden, konden we gewoon afgaan op de geur van lekker eten. Wat een luxe, we konden direct aan tafel. Na het avondeten nog een bosspel waar vooral veel gelopen (en dus ook gestruikeld want zo gaat dat nu eenmaal in een bos) werd.
We zagen het eigenlijk goed zitten om te gaan slapen. Maar dit ging natuurlijk niet onmiddellijk. Volledig klaar in de tent maar… nog zoveel te vertellen, zesenderig keer draaien in je slaapzak en dan helemaal verstengeld zitten, je zaklamp niet vinden, toch nog eens moeten plassen en niet alleen uit de tent durven, nog een beetje dorst hebben, niet kunnen slapen zonder hoofdkussen… Nieuwsgierig naar wat we morgen zullen doen, vielen we toch allemaal vredig in slaap!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten